paprać się

paprać się
paprać się I – upaprać się {{/stl_13}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'paprać samego siebie; brudzić się': {{/stl_7}}{{stl_10}}Paprać się błotem, smarem. Upaprać się farbą. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}\ {{stl_20}}
{{/stl_20}}paprać się II {{/stl_13}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wykonywać różne ruchy w czymś mazistym, płynnym, sypkim, zwykle brudząc się przy tym': {{/stl_7}}{{stl_10}}Paprać się w błocie, oleju, mące. {{/stl_10}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'o ranie: goić się z trudem, mimo stosowanych zabiegów; ropieć' {{/stl_7}}{{stl_20}}
{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'wykonywać jakąś brudną, nieprzyjemną i żmudną pracę; też: zajmować się taką pracą zbyt długo': {{/stl_7}}{{stl_10}}Paprać się z malowaniem mieszkania. Paprać się z remontem łazienki. Uparł się sam naprawiać auto, a teraz paprze się z tym już drugi tydzień, bo nie umie sobie poradzić. {{/stl_10}}

Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.

Игры ⚽ Поможем сделать НИР

Look at other dictionaries:

  • paprać — ndk IX, papraćprzę, papraćprzesz, paprz, papraćał, papraćany 1. pot. «babrać, brudzić, walać» Paprać ubranie. Paprać książkę tuszem. 2. pot. «robić coś niedbale, niechlujnie» Paprać robotę. paprać się 1. pot. strona zwrotna czas. paprać w zn. 1… …   Słownik języka polskiego

  • upaprać się — {{/stl 13}}{{stl 17}}ZOB. {{/stl 17}}{{stl 7}}paprać się I {{/stl 7}} …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • babrać — ndk IX, babraćbrzę, babraćbrzesz, babrz, babraćbrał, babraćany a. I, babraćam, babraćasz, babraćają, babraćaj, babraćał, babraćany 1. pot. «brudzić; paprać» Babrać ręce błotem. 2. pot. «rozgarniać coś; grzebać w czymś» Babrać łyżką w zupie. 3.… …   Słownik języka polskiego

  • świnić — ndk VIa, świnićnię, świnićnisz, świń, świnićnił, świnićniony 1. posp. «zanieczyszczać jakieś miejsce, brudzić, walać; paskudzić» Świnić podłogę zabłoconymi butami. 2. posp. «robić świństwa, postępować po świńsku; mówić świństwa» świnić się 1.… …   Słownik języka polskiego

  • papranie — ↨ papranie się n I rzecz. od paprać (się) …   Słownik języka polskiego

  • chrzanić — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, chrzanićnię, chrzanićni, chrzań, chrzanićniony {{/stl 8}}– pochrzanić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb{{/stl 8}}, schrzanić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, pot. {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • rozpaskudzać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, rozpaskudzaćam, rozpaskudzaća, rozpaskudzaćają, rozpaskudzaćany {{/stl 8}}– rozpaskudzić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, rozpaskudzaćdzę, rozpaskudzaćdzi, rozpaskudzaćudź, rozpaskudzaćdzony {{/stl 8}}{{stl 20}}… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”